Blog 1: Tuko katika marudio

We zijn op bestemming

Vrijdag was het eindelijk zover, ons avontuur in Kenia gaat dan toch echt beginnen. Nadat dit een halfjaar uitgesteld was was het nu toch echt zover. Alle koffers waren gepakt, visums waren in orde en vliegtickets waren geboekt. We waren ruim op tijd aanwezig op Schiphol en hadden lang de tijd om afscheid te nemen. Pas op het moment dat we het vliegtuig richting Nairobi instapte drong het door dat we hier waarschijnlijk de komende vijf maanden niet terug zouden komen. Het vliegtuig vertrok om 20:40 en zouden om de volgende middag aankomen op de plaats van bestemming. 

De eerste vlucht ging vloeiend maar het wachten duurde erg lang en slapen zat er niet in, daarom hebben we de hele nacht door maar films zitten te kijken. Na acht uur vliegen kwamen we om 6.45 aan in Nairobi, waar we nog vijf uur moesten gaan wachten op onze volgende vlucht naar Eldoret. Gelukkig waren er de gedownloade films die in deze tijd uitkomst boden al languit liggend in de vertrekhal. Wat een opkikker gaf, was het heerlijk zonnetje wat hier hard scheen. Na geland te zijn met ons vliegtuig (meer een soort van speelgoedvliegtuigje) op het kleine vliegveld van Eldoret zijn we met de taxi gebracht naar het huisje.

Zaterdag kwamen we aan het eind van de middag eindelijk aan op de compound. Deze avond hoefde we gelukkig geen eten te koken en hebben we heerlijke pannenkoeken gegeten bij Wilma en Pieter (de Nederlander en haar echtgenoot van wie we het huisje van huren op haar compound). Na goed gegeten te hebben en de eerste spulletjes uitgepakt te hebben, kregen we de eerste kleine cultuurshock. De toilet is namelijk ietsjes anders dan gewend, meer te vergelijken met een gat in de grond dan met een normaal toilet. Gelukkig sliepen we er niet minder om en werden we de volgende dag om kwart voor twaalf wakker. 😱🙊 De zondag hebben we gebruikt om bij te komen en met thuis de kerkdiensten mee te luisteren en hebben we weer mee kunnen eten bij Wilma welke voor ons aardappels had klaargemaakt.

Maandag hebben we een introductie gehad in het ziekenhuis en hebben we bijna van alle werknemers de hand geschud. We hebben door heel het ziekenhuis een rondleiding gehad over de afdelingen, behalve het mortuarium. Op welke afdeling we terecht gaan komen tijdens de stage is nog niet helemaal duidelijk. En hoe ze hier te werk gaan is ook nog niet helemaal duidelijk. Het is wel een verschilletje met Nederland, maar het zag er schoon uit. De apparatuur is wat verouderd, echter hebben ze wel wat geavanceerdere apparatuur. Zoals een CT-scan, MRI-scan, echo-apparatuur en verschillende laboratoriumapparatuur. Over twee-drie maanden wordt ook een nieuw deel geopend, waar men een IC-unit krijgt, een groter laboratorium en een nieuw operatie-unit. Het is super mooi om te zien hoe trots de mensen hiermee zijn met de middelen die ze hier hebben, terwijl wij soms hier iets anders over denken. Woensdag is de eerste stage-dag en gaan we dan echt aan de gang en zien hoe ze hier te werk gaan en welke werkzaamheden we tijdens deze stageperiode gaan uitvoeren. Verder hebben we onze eerste boodschappen hier gedaan en nieuwe simkaarten gekocht welke we hier kunnen gebruiken om te bellen en te internetten.

In ons appartementje hebben we al de eerste huishoudelijke probleempjes meegemaakt 🙄 Zaterdagavond kregen we de douche niet aan de gang, maar we bleken het trucje niet te kennen voor als er lucht in de leidingen zit. Dus hebben we met tuilen water gewassen, het voordeel hiervan was wel dat we hier een pannetje warm water aan konden toevoegen. Douchen kan namelijk alleen met koud water. De volgende dag was de douche binnen een minuut weer aan de praat, maar deed het water het niet. Dus vandaag gaan we dan eindelijk douchen, hopen we... Momenteel hebben we namelijk ook weer geen water meer. Waar we aan moeten wennen is om het water uit de kraan niet te drinken of te gebruiken met het eten, dus we hebben snel een voorraadje water gekocht. Na twee dagen bij Wilma gegeten te hebben, hebben we gister zelf gekookt 💪 We waren best trots op ons zelf, hoewel we wel hopen over vijf maanden ietsjes beter te kunnen koken. Ons eerste huisdier is ook aanwezig: Sander de salamander 🎉 Die bewaakt elke avond onze deur en laat ons verrot schrikken door van de muur af te springen als we buiten komen. Vandaag doen we nog een dagje rustig aan en gaan we in de stad kijken en dan begint morgen echt het avontuur. Zin in!!