Blog 2: Wiki ya kwanza

Eerste week overleeft. 

Waar waren we gebleven? Want we hebben behoorlijk wat indrukken meegemaakt de afgelopen week!! Woensdag was dus de eerste stagedag en wat hebben we hard gewerkt 😂 Deze dag was de begrafenis van de oud-president van Kenia, waardoor mensen drukker waren met televisie kijken dan ziek zijn. Johan begon die dag op de privé-afdeling en kinderafdeling, waar 15 kunnen worden opgenomen. Deze afdeling is voor de patiënten welke een goede verzekering hebben of die genoeg geld hebben om een eigen kamer te veroorloven. Henry begon de stage met een dag meelopen op de out-patient ward. Dit is een soort huisartsenpost, waar vijf dokters werken die patiënten beoordelen en als nodig is opnemen in het ziekenhuis. Verder wordt hier veel medicijnen gegeven. Dit was het eerste grootte verschil wat opviel in het ziekenhuis. Alles gaat hier namelijk intraveneus (via de bloedaders), dit aangezien de patiënten het anders niet nodig vinden om in het ziekenhuis te zijn. Tabletten kan je ook thuis innemen en zoals verlaten tabletten het lichaam via de achterkant weer 💩 en via het bloed is het in het lichaam en blijft het daar, aldus de patiënten. Iets anders wat opviel is dat mensen met een blanke huidskleur hier zeer zeldzaam zijn en het woord mzungu (blanke) hebben we al vaak horen vallen. Verder hebben we ons veel verbaast over de werkwijze in het ziekenhuis. Het was toch wel behoorlijk anders dan we gewend zijn en het tempo ligt wat lager dan in de Nederlandse ziekenhuizen. Hier moeten we behoorlijk aan wennen. Henry moet hier helemaal aan wennen, want voor hij weet is die aan de andere kant van de gang terwijl de collega nog halverwege is.

De donderdag en vrijdag hebben we allebei op de privé-afdeling gestaan en beetje bij beetje meer kunnen doen. Zoals bedden opmaken volgens zeer strakke regeltjes, bloeddrukjes opmeten (handmatig) en medicatie geven. Deze dagen was het vrij rustig in het ziekenhuis, mede omdat mensen hier komen als ze een verzekering hebben of het kunnen betalen. De dagen hebben we veel van de mensen kunnen leren, vooral over de cultuur en hun manier van leven. We zijn dus behoorlijk uitgehoord door de collega's, want twee Europeanen zijn reuze interessant. Het is dus ook niet gek dat de dokter een uur in de zusterpost staat te praten en de diëtist in één keer heel druk had met dossiers op onze afdeling. 😱

Toen was het weekend 🎉 Hoewel we niet veel hadden gedaan, waren we toch blij dat we een dagje rustig aan konden doen. De zaterdag zijn we echte poetsers geweest. Wc, douche en zelfs de vloer is geschrobd, waarschijnlijk nog nooit zo schoon geweest hier 🙉 Zelfs de was hebben we gedaan, gelukkig niet met de hand maar met een half automatische wasmachine. Daar zijn we reuze blij mee. Die dag werden we verschillenden keren gebeld of we zondag kwamen eten bij Joyce samen met een andere collega. We konden hier eigenlijk niet omheen en moesten dus wel hier gaan eten. Dus zijn we naar Kibomet gegaan om bij haar te gaan eten. We hadden geen hoge verwachtingen aangezien de Keniaanse keuken ons tot nu toe nog niet erg was bevallen. Maar het eten wat voor ons was klaargemaakt was erg lekker en we hebben hier erg van genoten. Verder konden we op deze manier een mooi inkijkje hebben in het gezinsleven hier in Kenia.

Verder hebben we problemen met het krijgen van water. We hebben namelijk al een aantal dagen erg weinig water gehad waardoor douchen niet mogelijk is geweest, maar we erg handig worden in het wassen in tuiltjes. Ook is de stroomtoevoer niet zo top als in Nederland en komt het voor dat we even zonder stroom zitten. Maar gelukkig kan een kaarsje daar uitkomst geven. In het koken van eten worden we ook steeds verder bedreven en het smaakt soms ook nog ergens naar... Het bakken van pannenkoeken lukt ons ondertussen al heel aardig. 😁

De week zijn we begonnen op aparte afdelingen. Johan is op de privé-afdeling gebleven en Henry is naar de mannen-afdeling gegaan. We merken dat we meer inzicht krijgen in wat de manier van werken is en we zelf initiatief moeten nemen om dingen te doen. Dit lukt dus ook steeds beter, wat ervoor zorgt dat we steeds meer kunnen doen. Verder wordt het wat drukker in het ziekenhuis wat ervoor zorgt dat er sowieso wat meer te doen is. Voor nu hebben we weer genoeg verteld over ons doen en laten in Kenia. 😉

Jullie horen snel weer van ons 🖐

Verder nog een overzichtje van ons middageten en tussendoortjes.

Chapati, greens en rice

Ugali met greens

Tussendoortje; Chai met Mandazi