Blog 4: Mwezi mpya

Nieuwe maand

We zijn hier al 24 dagen, tijd gaat toch wel heel snel! We hebben idee dat we aan de ene kant net weg zijn, maar aan de andere kant al heel lang hier rondlopen, verwarrend 😉 Maar goed we brengen jullie weer op de hoogte van de afgelopen week. Net als voorgaande week hebben we een rustige week gehad waarin we weer vijf dagen stage hebben gelopen op dezelfde afdelingen. Deze week ging tot woensdag wat beter dan de vorige week. We hadden meer te doen wat vooral kwam doordat we met verschillende operatie hebben meegekeken. Beide vonden we dit erg leuk om mee te maken en te zien hoe de operaties hier verlopen en te zien wat de verschillen zijn met Nederland. Er wordt namelijk wel wat anders te werk gegaan tijdens deze operaties. Zo hebben we samen meegekeken met de verwijdering van een blinde darm. In Nederland kunnen we dat al mooi doen met een kijkoperatie waarbij de patiënt vaak dezelfde of volgende dag naar huis mag en waarbij er maar drie kleine wondjes gemaakt worden. Hier werkt dit nog niet zo en wordt er een flinke snee gemaakt in de buik waarna alle darmen aan de kant worden getrokken. Erg bijzonder om te zien, vooral als je nog niet eerder met zo'n operatie hebt meegekeken. Henry mocht op woensdag meehelpen met een andere ingreep waarbij een aan twee vingers stukken bot weggesneden moest worden om het goed te kunnen hechten. Hij moest de hand van de patiënt goed vasthouden om ervoor te zorgen dat de arts het bot weg kon knippen. Henry dacht dat hij hier wel tegen kon maar na een tijdje begon hij het toch wat warm te krijgen en moest hij maar in zijn gebrekkig Engels vertellen dat hij toch eventjes moest gaan zitten. (Volgens Henry zelf kwam dit door de combinatie dat hij ook nog niet had gegeten en het erg warm was... 🤔) Het was ook ronduit ranzig om te zien, vooral wanneer je met je neus erboven op staat. Gelukkig kon iedereen er hard om lachen en vertelden ze met een grote glimlach dat het de volgende keer minder zal zijn 😂

De donderdag was echt een dag om snel te vergeten. We hadden werkelijk waar de hele dag niks gedaan. Henry werd dit zo zat dat hij ongeveer twee uur lang een bureaula heeft uitgemest. Ze verklaarden hem wel een beetje voor gek, want dit was toch wel een beetje apart. Dat bleek ook wel want zo zeiden ze dat het in ongeveer dertig jaar niet was gebeurd, dat bleek ook wel 🙄 Maar het resultaat waren ze trots op 💪 Vrijdagmiddag op tijd naar huis om aan de opdrachten te gaan... Maar helaas was de stroom uitgevallen en werd dit met een lege laptop erg lastig. Dit was nog niet eerder zo lang gebeurd, gelukkig hebben we al wel heel de week water en al vijf dagen achter elkaar kunnen douchen 🎉 De vrijdagmiddag hebben we toen maar gebruikt om het huisje weer een  goed schoon te maken.

Zaterdag hadden we gepland om even snel de was te doen en dan naar het Kitale Nature Conservancy te gaan. Dit werd wel even wat later aangezien het aanrecht en de wasbak opnieuw geplaatst werden aangezien deze naar beneden kwamen zetten. Wel handig dat we de vloer vrijdagmiddag al gedaan hadden 😉 Maar rond 12 uur konden we dan toch gaan. Achterop de piki piki (brommer) werden we in dertig minuten ergens in de natuur gedropt. Dit was een natuurpark waar we door heen konden lopen en veel groen konden zien. Af en over bruggetjes lopen, waar we bijna door heen zakten (dachten we tenminste), maar was wel super mooi om te zien. Viel wel op dat we niet zo vaak als normaal aangestaard werden, blijkbaar waren ze hier iets meer gewend aan blanken (alleen geen eentje gezien), maar moesten natuurlijk wel een keer op de foto met de Kenianen. Het park was ook een soort van opvang voor manke dieren, zoals een schaap met zes poten of drie. Na de natuur en een kleine dierentuin te hebben bewonderd zijn we terug gegaan naar het centrum voor de boodschappen. Deze keer werden we afgezet op een soort centraal station voor de tuktuks en de brommers. Dit gaan we waarschijnlijk niet heel veel vaker doen, want we wisten niet wat we meemaakten. We konden geen stap zetten of we werden aangehouden en kregen hele verhalen over ons heen en om geld gevraagd. Heel erg op ons gemak voelde we ons hier dus ook niet 🙊 maar gelukkig konden we veilig boodschappen doen en met vier tassen terug naar huis.

Zondag konden we bijkomen en hebben we heerlijk rustig aan gedaan. Thuis met de diensten meegeluisterd en een middagwandelingetje gemaakt. Geloof het of niet, maar zelfs Johan is begonnen om een boek te lezen 😱 Het vijf hoofdstukken zijn al uit, dus misschien heeft die dit boek uit als we uit Kenia weggaan. Deze twee dagen hebben we van genoten en weer opgeladen voor de komende week!

Een paar (grappige) feitjes 😃

- We steeds beter in worden om handjes te schudden en te vragen hoe het gaat met de ander.

- We Johans telefoonnummer geven als mensen erom vragen, worden we niet allebei plat gebeld 😂

- Er een vast ritueel is ontstaan: Henry wast af en Johan droogt af (als niet te lang duurt).

- Mensen onze witte huid en haren willen aanraken, omdat ze denken dat het anders aanvoelt. 

Groetjes!!! 🖐🖐🖐🖐