Blog 6: Mwisho ghafla

17 maart 2020 - Kitale, Kenia

Abrupt einde

Maandag begonnen we weer zoals gewoonlijk op stage. Toen we op stage aankwamen waren we nergens op de dienstlijst te vinden. We mochten zelf kiezen op welke afdeling we wilden staan. Na alle afdelingen langs zijn te gaan om te kijken waar het het interessants was zijn we begonnen op de mannenafdeling. Daar lagen namelijk de meeste patiënten en een interessante casus, een man die waarschijnlijk een herseninfarct had en waar verschillende onderzoeken gedaan moesten worden, helaas was dit voor de man te laat en mocht reanimatie niet meer baten. De rest van de week hebben we eigenlijk op alle afdelingen rond gelopen en dingen ondernomen wat gedaan kon worden. We merken dat we steeds meer kunnen en mogen doen en hierin losgelaten worden. Zo staan er geen twee man te kijken als wij bijvoorbeeld wondzorg doen. Verder is het deze week gelukt om verschillende verpleegkundige interventies te doen, zoals wondzorg, infusen prikken, katheters inbrengen en sondevoeding geven. Daarnaast hebben we allebei een patiënt gevonden voor onze stageopdracht. Hier hebben we allebei deze week voor gezorgd en interventies ondernomen, ondanks alle goede zorg overleed toch één van de patiënten. De anamnese afnemen had wel wat voeten in de aarde, want ze snapte niet altijd wat wij bedoelde met onze 'moeilijke' vragen, zoals wat er gedaan werd bij stressvolle gebeurtenissen. Al met al was het een goede week, waar we de hele week wel bezig zijn geweest en veel interessante dingen  en casussen hebben gezien en kunnen helpen😃  En donderdag werd dit nog beter, doordat een collega vroeg of we het weekend mee gingen naar Kisumu. Dit is de derde grootste stad van Kenia en aan het Victoriameer (op één na grootste zoet water meer op aarde). Antony kon ons dan daar brengen en een slaapplek voor ons regelen.

IMG_20200311_104354514_BURST000_COVER_TOP20200311_075705

Zo gingen we dus vrijdagmiddag met Antony in een volle matatu (busje) op naar Kisumu. De reis daarna toe was al heel mooi om te zien en duurde zo'n drie uur. We waren blij dat we een lokaal iemand mee hebben, want zodra we uitstapten werden we aan alle kanten aangesproken. Het hotel wat geregeld was zat helaas vol, maar gelukkig was er een ander hotel nog plek. We werden hier helemaal gelukkig van, want wat een luxe is dit na zes weken. Zelfs een normale toilet 😱 We hebben hier ontzettend van genoten!! De volgende dag zijn we toch verhuisd naar wat we hadden gehoord een hele mooie plek was om te kamperen. Dit was bij een Nederlandse vrouw die dit opgezet had. Dat het mooi was klopte ook, want het was aan het water en met een gigantisch gaaf uitzicht en nog een stuk goedkoper ook. We blijven toch de knieperige Hollanders 🙊 De zaterdag zijn we bij een museum geweest, waar we gezien hebben hoe ze hier vroeger leefden en zelfs een traditionele dans gezien. Gelukkig hoefde we niet mee te doen 😂 Verder bij een natuurpark geweest, waar verschillende dieren waren en zelfs zebra's een meter langs op liepen. 's Avonds werden we uitgenodigd door de eigenaresse om mee te gaan uit eten bij een jachtclub. Dit was een privé restaurant voor alleen eigen leden op een super mooie gelegen plaats aan het water. We moesten natuurlijk vis eten, want dat wordt veel gevangen in het meer. Dit was super goed eten en daarnaast was het heel fijn om met andere westerlingen hier te praten en hun verhalen te horen over Kenia. De zondag verliep rustig, we hebben lekker aan water gezeten, een stukje gewandeld en de zon in het meer zien verdwijnen 😊 

IMG_20200313_19503850020200313_211010

20200314_103215IMG_20200314_105102200IMG_20200315_102657070_HDRIMG_20200315_102650812_HDRIMG_20200315_102701571_HDR20200314_103939

IMG_20200314_120723994IMG_20200314_12074933520200314_115358IMG_20200314_114413323_HDR

IMG_20200314_133123022_HDRIMG_20200314_134200466_HDR20200314_14192320200314_14280820200315_183739Snapchat-459918494IMG_20200315_144854028_HDR

Toen barstte letterlijk en figuurlijk de onweer los! We hadden al gehoord op vrijdag dat het Coronavirus ook in Nairobi was geconstateerd. Zondagavond hoorde we echter dat men ook de scholen en universiteiten gingen sluiten en er restricties werden opgelegd op binnenkomende vluchten 😲 Het nieuws volgde zich snel op en we hoorde ook van Wilma en de media dat Kenia veel dingen ging sluiten. Dit gaf veel vragen over wat we nu moesten doen. Na contact opgenomen te hebben met de stagedocent, de ambassade en het thuisfront hadden we nog niet duidelijk wat we gingen doen. We besloten om eerst terug naar Kitale te gaan om daar verder te kijken en te overleggen met Wilma. Toen we maandag hier aankwamen, kregen we het dringende advies vanuit school om zo snel als mogelijk naar huis te komen. Dit was wel even schrikken en heel erg schakelen, want dat betekend dat we 111 dagen eerder naar huis toe moeten. Helaas zit er niet veel anders op dan terug te gaan, vooral omdat de situatie erg onvoorspelbaar is. Het zorgsysteem in Kenia is te zwak om goed op het Coronavirus te kunnen reageren als het net zo om zich heen grijpt als in alle andere landen gebeurd. Daarbij is het zeer waarschijnlijk dat we over een paar weken helemaal niet meer terug kunnen komen als er iets met het thuisfront gebeurd. Vandaar hebben we gelijk de luchtvaartmaatschappij gebeld om ons ticket te veranderen. Er zaten al veel vluchten volgeboekt, maar gelukkig hebben we een ticket kunnen krijgen voor woensdagavond. Dit is wel een heel gek idee dat we nu morgen hier al vertrekken en de stage moeten afbreken. Hoe dit dan verder gaat en of we eventueel in Nederland dan de stage kunnen hervatten is nog onzeker. De docenten zijn hier mee bezig en we moeten dit afwachten wat dit betekent voor onze verdere opleiding. 

We zijn maandagmiddag gelijk maar naar stage gegaan om het te vertellen. We konden niet zomaar weggaan dus moesten beloven om dinsdag nog even langs te komen en de rest van de collega's gedag te zeggen. Dit hebben we dus ook netjes gedaan 😉 Ze vinden het toch allemaal maar heel apart dat we terug gaan naar Nederland, want in Kenia zijn er nog maar drie (officieel dan denken wij erbij 🙉) en in Nederland veel meer. We zijn hier volgens hen veel veiliger. Het was gek en raar om zo snel in één keer weg te moeten van stage, net nu we het idee kregen dat we er goed erin begonnen te komen en allebei onze dingen op stage kunnen doen. Na veel elleboogjes, want handen geven zijn ze hier ook abrupt mee gestopt, en veel beloftes dat we contact bleven houden en ooit een keer terug zouden komen hebben we afscheid genomen van alle goede collega's. We hebben ze kort gekend, maar we zijn er achter gekomen hoe aardig en behulpzaam deze mensen zijn. Zoals ze zelf zeggen gaan ze ons missen en waren we als familie. We hebben van deze weken genoten en veel mooie momenten gehad en gaat dit allemaal zeker missen!! Het avontuur is dus helaas abrupt voorbij en een beetje verbaasd schrijven we dus ons laatste blog hier in ons huisje, waarbij de koffers al zo goed als ingepakt zijn. We kijken terug op een mooie tijd, waarin we veel hebben mogen leren en zien van de cultuur. Het meeste wat ons denk zal bijblijven is dat we ons soms iets minder druk moeten maken om veel onbelangrijke dingen en daarnaast dat we een stuk bewuster zijn hoe goed we het in Nederland hebben!!

20200317_132710

We willen jullie bedanken voor al het meeleven tijdens deze zes weken en zien jullie nu dus echt heel snel 🖐🖐🖐🖐🖐

Foto’s